بررسي تمايز ژنتيكي جمعيت هاي غان

در حال حاضر پراكنش محدود درخت توس در ايران باعث شده است كه اين درخت به عنوان يك گونه در معرض خطر انقراض محسوب شود. هدف از اين مطالعه بررسي ژنتيكي اين گونه در چهار رويشگاه اصلي آن در ايران (سياه مرز كوه، سنگنده، شهرستانك و مارميشو) مي باشد. در اين مطالعه از 13 نشانگر ريزماهواره براي مطالعه تنوع ژنتيكي استفاده شد. ميانگين شاخص شانون در لوكوس هاي SSR در اين مطالعه 1.25 محاسبه شد كه از 0.92 در ماركر L5.5 تا 1.64 در ماركر L2.7 تغيير كرد. مقايسه شاخص هاي تنوع بين جمعيت ها نشان داد كه كمترين مقدار تعداد الل موثر، شاخص شانون و هتروزيگوسي مورد انتظار متعلق به جمعيت شهرستانك بود. ميانگين شاخص تثبيت (FST) در اين مطالعه 32/0 بود كه نشان دهنده تمايز ژنتيكي بين جمعيت هاي مورد مطالعه است. زيادبود هتروزيگوسي در دو جمعيت شهرستانك و مارميشو مشاهده شد.