تاثيرمالچ مازاد مقطوعات بر كاهش رواناب در ديواره هاي جاده هاي جنگلي (مطالعه موردي: جنگل هاي شنرود سياهكل)

جاده هاي جنگلي به عنوان مهمترين زيرساخت لازم جهت مديريت طرح هاي جنگلداري مي باشد. از طرف ديگر جاده سازي بزرگترين مداخله را در پويايي و حيات طبيعي جنگل به وجود مي آورد. يكي از اين مداخلات حذف پوشش سطحي و پوشش گياهي در ترانشه هاي خاكبرداري و خاكريزي مي باشد كه سبب ايجاد رواناب و به دنبال آن فرسايش مي شود. اين تحقيق با هدف بررسي تاثير مازاد مقطوعات بر روي ديواره هاي خاكريزي و خاكبرداري جاده هاي جنگلي در ميزان توليد رواناب با چهار تيمار پوشش 0، 30، 60 و 90 درصد با ابعاد 1 در 2 متر و با شيب ثابت 30 درصد و با 3 تكرار براي هر تيمار انجام گرفت. نتايج بيانگر اين بود كه بيشترين ميزان رواناب با شدت بارش20 و 80 ميليمتر در ساعت به ترتيب برابر با 450 و 1542ميلي ليتر در تيمار پوشش صفر درصد و كمترين ميزان توليد رواناب به ترتيب برابر با 98 و 120 ميلي ليتر مربوط به تيمار پوشش 90 درصد مازاد مقطوعات مي باشد. نتايج آزمون آناليز واريانس يك طرفه در اين تحقيق نشان داد كه در ميزان رواناب توليد شده بين پوشش هاي 0، 30، 60 و 90 درصد مازاد مقطوعات اختلاف معني-داري وجود دارد. به طوريكه ميزان توليد رواناب بين پوشش صفر درصد و پوشش هاي 30% ، 60% و 90% در سطح احتمال 95% به صورت معني داري كاهش مي يابد.