بررسي تاثير برنامه‌ريزي مسير شغلي و مديريت مسير شغلي بر رضايتمندي شغلي و تعهد شغلي با توجه به نقش ميانجي توسعه مسير شغلي

هر سازماني براي پيشرفت و توسعه خود نيازمند راهبرد و برنامه ريزي است و نقش نيروي انساني در اين راهبرد از اهميت و اعتبار فوق العاده اي برخوردار است، به عبارتي منابع انساني، ثروت واقعي يك سازمان به شمار مي روند، بين سرمايه انساني و بهره وري سازمان رابطه اي مستقيم وجود دارد. امروزه فاصله ميان جوامع و سازمان ها از حيث دانايي و توانايي و ناداني و ناتواني است و چالش اصلي ميان سازمان ها، نيروي انساني توانا و دانا است، زيرا تنها عنصر ذي شعور است كه به عنوان هماهنگ كننده ساير عوامل سازماني نقش اصلي را در ميان كليه عوامل دارد. تحقيق حاضر با هدف بررسي تاثير برنامه ريزي مسير شغلي و مديريت مسير شغلي بر رضايتمندي شغلي و تعهد شغلي با توجه به نقش ميانجي توسعه مسير شغلي انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر هدف كمي كاربردي و از نظر روش پژوهش در دسته روش مورد استفاده توصيفي مي باشد. با توجه به ادبيات تحقيق و سوابق مرتبط با تحقيق حاضر، نتايج حاكي است برنامه ريزي مسير شغلي و مديريت مسير شغلي مي توانند بر رضايتمندي شغلي و تعهد شغلي با توجه به نقش ميانجي توسعه مسير شغلي تاثير بسزايي داشته باشند و بر اين اصل تمركز نمايند.