بررسي رابطه بين هوش فرهنگي و اثربخشي تيمي (مطالعه موردي: شركت بيمه رازي )

محيط متلاطم امروز روند رو به رشدي را در سازمانها براي انجام كارها بصورت تيمي و گروهي ايجاد نموده است. امروزه سازمانها بدنبال افرادي هستند كه بتوانند بصورت تيمي عملكرد مطلوبي داشته باشند و از طرفي توانايي تطبيق مستمر با افرادي از فرهنگهاي مختلف و توانايي اداره ارتباطات بين فرهنگي را نيز دارا باشند. محيط كارامروز، نياز به افرادي دارد كه به فرهنگهاي مختلف آشنا باشند و بتوانند با افراد ساير فرهنگها ارتباط مناسب برقرار كنند. براي اين منظور، افراد نياز به هوش فرهنگي دارند. توانايي فرد براي تطبيق با ارزشها، سنتها و آداب و رسوم متفاوت از آنچه به آنها عادت كرده است و كاركردن در يك محيط متفاوت فرهنگي، معرف هوش فرهنگي است. هدف اين پژوهش تعيين ميزان رابطه بين اثربخش تيمي و هوش فرهنگي است و مي تواند راهگشاي بسياري از مديران در ايجاد تيمهاي اثربخش در سازمان باشد.جامعه آماري اين پژوهش شركت بيمه رازي مي باشد كه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده تعداد 200 نفر از كاركنان شركت بعنوان نمونه براي تحقيق انتخاب شده اند.روش تحقيق از نوع توصيفي و پيمايشي ميباشد و ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه مي باشد.براي تحليل داده ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است.نتايج تحقيق حاكي از آنست كه بين هوش فرهنگي شناختي با اثربخشي تيمي به اندازه 726/ 0 رابطه وجود دارد. بين هوش فرهنگي انگيزشي با اثربخشي تيمي به اندازه 625/ 0 رابطه وجود دارد. بين هوش فرهنگي رفتاري با اثربخشي تيمي به اندازه 606 /0 رابطه وجود دارد.