اثرات سرمايه انساني بر سطح كارآفريني با استفاده از مدل هاي معادلات ساختاري و لاجيت رتبه اي: مطالعه موردي شهرك صنعتي شهيد سليمي تبريز

يكي از راهكارهاي اقتصادي درمان ركود و تورم در كشور افزايش عرضه و توليد است كه از مسير دانش، خلاقيت، نوآوري و كارآفريني مي گذرد و براي دستيابي به توسعه و تداوم آن بايد روي اين مسير سرمايه گذاري كرد. هدف اصلي اين مطالعه، بررسي اثرات سرمايه انساني در كنار ديگر عوامل موثر بر سطح كارآفريني افراد مي باشد. براي اين منظور بر اساس پرسش نامه، اطلاعات مورد نياز از نمونه 121 نفري صاحبان بنگاه هاي مستقر در شهرك شهيد سليمي تبريز در پاييز سال 1395جمع آوري گرديد. سپس با استفاده از مدل معادلات ساختاري و مدل لاجيت رتبه اي مدل اقتصادسنجي تصريح و تخمين زده شد. نتايج حاصل از برآورد مدل نشان مي دهد كه اگر شاخص متغير سرمايه انساني سطح تحصيلات باشد؛ داراي اثر منفي و معني داري بر سطح كارآفريني افراد مي باشد. اما اگر شاخص سرمايه انساني سطح تجربه باشد؛ داراي اثر مثبت و معني داري بر سطح كارآفريني افراد مي باشد. همچنين متغيرهاي سرمايه اجتماعي، نگرش به كارآفريني، باور به خودكارآمدي و منفعت انتظاري نيز داراي تأثير مثبت و معني دار بر سطح كارآفريني افراد بوده است و متغيرهاي سرمايه فيزيكي، حمايت هاي مالي و غيرمالي دولت و ارزش هاي ذهني داراي تأثير منفي و معني دار بر سطح كارآفريني افراد مي باشند. بنابراين با توجه به اهميت كارآفريني در كشور توصيه مي شود كه زمينه هاي تقويت متغيرهاي اثرگذار سرمايه انساني (سطح تجربه) و سرمايه اجتماعي بر سطح كارآفريني افراد فراهم گردد و در زمينه انباشت سرمايه انساني (سطح تحصيلات) يك بازنگري اساسي صورت گيرد.