اثر بخشي معنا درماني گروهي بر كيفيت زندگي زنان يايسه

هدف اصلي پژوهش حاضر اثربخشي معنادرماني گروهي در بهبود كيفيت زندگي زنان يائسه مي باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه زنان يائسه اي تشكيل مي دهد كه در پاييز سال 1394 براي دريافت خدمات درماني و مشاوره اي به درمانگاه تامين اجتماعي شهر بندر انزلي مراجعه كردند و تعداد اين افراد 80 نفر مي باشد. از روش نمونه گيري تصادفي ساده جهت گزينش و انتخاب اعضاي نمونه پژوهش استفاده گرديد و تعداد 30 نفر نمونه آماري به صورت تصادفي برگزيده شدند و سپس با اجراي قرعه كشي 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفتند، برنامه آموزش معنا درماني گروهي در 10 جلسه 90 دقيقه اي به گروه آزمايش ارائه شد در حالي كه گروه كنترل آموزش خاصي نديدند. وبه پرسشنامه هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني پاسخ دادند.براي تحليل داده هااز آزمون مانكوا در نرم افزار spss 19 استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل از نظر كيفيت زندگي(001/0P و 79/34 F=) تفاوت معناداري وجود داشت. نتايج كلي آماري نشان داد كه تفاوت بين گروه آزمايش و كنترل به نفع گروه آزمايش مي باشد.با توجه به نتايج اين پژوهش بايد گفت كه معنا درماني گروهي مي تواند راهكاري مفيد و جديد در بهبود كيفيت زندگي زنان يائسه باشد.