هم‌گرايي خلق‌وخوي كاركنان و تأثير آن بر كار گروهي (مورد مطالعه: كاركنان هلال احمر استان همدان)

با توجه به اهميت همگرايي خلق‌وخوي اعضاي تيم يا گروه در ايجاد هم‌افزايي و ارتقاء عملكرد كار گروهي، تحقيق حاضر بر آن است تا عوامل موثر بر همگرايي خلق‌وخو و در نهايت تأثير آن بر كار گروهي را مورد بررسي قرار دهد. پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي‌ پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري كاركنان رسمي هلال احمر استان همدان در سال 1395 است كه 97 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بود كه روايي آن از روش روايي محتوا و سازه و پايايي از طريق آلفاي كرونباخ سنجيده شد. براي تحليل داده ها از نرم افزارهاي spss و lisrel استفاده شد. نتايج مدل مسير نشان داد، متغيرهايي از قبيل هيجان اخلاقي، مستعد هيجاني بودن، برون‌گرايي، جذبه شخصي بر همگرايي خلق‌وخوي كاركنان اثر مثبت و معناداري دارد (96/1t ) ولي اثر روان‌رنجوري علي‌رغم منفي بودن (با ضريب مسير 01/0-) معنادار نبود (09/0t=- ). در نهايت شواهد پژوهش حاكي از آن است كه همگرايي خلق‌وخو اثر مثبت و معناداري بر كار گروهي دارد.