تاثير زبان ذهن بر نورون هاي آيينه اي

Effect of mind language on mirror neurons

شبيه سازي يك مسير براي تمرين و يادگيري است كه مي توان با بسياري از رشته و كارآموزان تعامل برقرار كنند. اين روش درماني (و نه يك تكنولوژي) به جايگزين و تقويت تجربيات واقعي با آنهايي كه هدايت، اغلب همه جانبه در طبيعت، كه بيرون كشيدن يا تكرار جنبه قابل توجهي از دنياي واقعي در يك مدل كاملا تعاملي است. در گذشته، رابطه بين نظريه هاي سنتي يادگيري در روان شناسي و نظريه هاي نوروفيزيولوژي نبود. اما به تازگي يافته هاي نو در علوم عصب شناسي براي پديده هاي يادگيري گاه پيچيده، مانند يادگيري مشاهده اي، مكانيسم هاي عصبي نسبتا ساده اي كشف كرده اند كه يكي از آن ها نورون هاي آيينه اي است. اين نورون ها نشان مي دهند كه مغز چگونه فعاليتي را كه ما انسان ها مشاهده مي كنيم در خود ثبت مي نمايد و انجام آن فعاليت را در همان لحظه يا در آينده آسان مي سازد. نقش اين نورون ها آن است كه، در تعاملات اجتماعي، عمل فرد مشاهده كننده را با عمل فرد مورد مشاهده مطابقت مي دهد و از اين طريق به فرد مشاهده كننده كمك مي كند تا از طريق همسو نمودن رفتار خود با رفتار فرد مورد مشاهده آن رفتار را بفهمد. در مورد منشا نورون هاي آيينه اي سه ديدگاه وجود دارند: (1) ديدگاه تكاملي كه وجود نورون هاي آيينه اي را بخشي از سازگاري مي داند كه در طول عمر نوع جاندار در او تكامل يافته است، (2) ديدگاه تداعي كه بر توانايي ذاتي در شكل دهي به نورون هاي آيينه اي با تاكيد بر تجربه استوار است، و (3) ديدگاه انديشه - عمل كه طبق آن تصوري كه ما از بازخوردهاي حسي مرتبط با يك عمل مي سازيم اساس اجراي درست آن عمل است روانشناسي شناختي با تكيه بر تجربه توانسته است قفل هاي بسياري را از مغز و ذهن انسان بگشايد و به بركت شناخت مغز و كاركردهاي آن اطلاعات با ارزشي درباره ريشه هاي رفتار آدمي به دست دهد كه مي تواند به استفاده بهينه از مغز، معالجه آسيب هاي مغزي و طراحي الگوهاي مصنوعي از روي مغز كمك كند . امروزه مغز ديگر جعبه سياه تلقي نمي شود و بشر نه فقط به درون آن دسترسي دارد، بلكه مي تواند در آن مداخله كند. مداخله در مغز به صور مختلف صورت مي گيرد.