طراحي مدل مديريت بحران آب زيرزميني دشت سيرجان با استفاده از رويكرد پويايي سيستم و تأثير سناريوهاي مختلف مديريتي بر آن

افزايش روزافزون نيازهاي آبي، كاهش نزولات جوي، محدوديت منابع آبي و نحوه مديريت آن، آب را به يكي از بزرگترين چالش‌هاي قرن حاضر بشريت تبديل كرده است. دشت سيرجان نيز از اين امر مستثني نبوده و دچار مشكلات و بحران در ميزان حجم آب زيرزميني شده است. بدليل پيچيدگي سيستم و به‌منظور شناخت عوامل مختلف تأثيرگذار، بررسي بهتر روابط و پيش‌بيني اثر آنها در آينده، از روش پويايي سيستم،‌ داده‌هاي بيلان آب سطحي و زيرزميني و نرم‌افزار ونسيم جهت مدل‌سازي استفاده گرديد. نتايج مدل نشان داد كه طي يازده سال آينده (از سال 1395 الي 1405) با افت حدود 1/7 متر در سطح آب زيرزميني منطقه روبه‌رو خواهيم شد. به‌منظور بررسي تأثير عوامل تشديد كننده بحران آب زيرزميني و ارائه راهكارهاي مديريتي در دشت مذكور، براي نمونه سه سناريوي مختلف شامل: كاهش ميزان بارش،‌ برداشت دو برابر از چاه‌ها يا افزايش تعداد چاه‌هاي بهره‌برداري و استفاده كمتر از سد و بيشتر از سفره آب زيرزميني، به مدل اوليه اعمال گرديد و ميزان افت سطح آب زيرزميني دشت به ترتيب 9/12،‌ 4/23 و 95/7 متر بدست آمد كه از ميزان افت اوليه پيش‌بيني شده بيشتر بوده، كه نياز است در صورت وجود چنين مواردي، تمهيدات لازم اتخاذ گردد.