بررسي كمانش‌هاي موضعي غيرالاستيك تيرهاي دوبل ناوداني و مقايسه آن با مقطع I شكل معادل

مؤلفه شكل ;پذيري از مهمترين معيارهاي طراحي لرزه ;اي سازه ;ها به عنوان شاخه جديدي از رفتار اجزاء و المان ;هاي سازه ;اي براي بارهاي حداكثر مورد انتظاري كه گاهاً ممكن است به سازه وارد گردد، مي ;باشد. نگاه موسوم به شكل ;پذيري در مهندسي سازه، از تراز مصالح تا كل سازه (مصالح، سطح مقطع، عضو و سازه) بوده كه با حركت از تراز مصالح تا كل سازه اين نسبت شكل ;پذيري به دليل زوال ;هايي كه مي ;تواند اتفاق بيفتد، كاهش پيدا مي ;كند. براي سازه ;هاي فولادي و اجزاء آن بحث كمانش ;هاي پلاستيك و غيرالاستيك به عنوان يك مُد خرابي غيرالاستيك شكل ;پذير كه مطلوبيت بيشتري براي سازه دارد، بسيار حائز اهميت مي ;باشد. پارامتر اصلي تاثيرگذار بر روي شكل ;پذيري در تراز سطح مقطع، كمانش ;هاي موضعي شامل كمانش موضعي بال و كمانش موضعي جان خواهد بود. در اين تحقيق كمانش ;هاي موضعي مقطع دوبل ناوداني به دليل مطلوبيت ;ها و سازگاري ;هاي اجرايي در برخي اتصالات نوين از جمله اتصال با ورق ميان ;گذر و اتصال با ورق ;هاي كناري، در محدوده فشردگي ;هاي لرزه ;اي با استفاده از نرم ;افزار ABAQUS مورد بررسي قرار گرفته و مقايسه ;اي نيز با مقطع I شكل معادلش صورت گرفت. مطالعات نشان مي ;دهد كه تيرهاي با مقطع دوبل ناوداني در محدوده ;هاي شكل ;پذيري متوسط داراي عملكرد مناسب و تقريبا همانند مقطعI ;شكل و در محدوده ;هاي شكل ;پذيري بالا داراي عملكرد ضعيف ;تري نسبت به مقطع I شكل خواهد بود.