تبارشناسي نگرش به توسعه پايدار در اسلام و غرب

توسعه و رشد در دو نظام اسلامي و غربي متفاوت است. علاوه بر اين مباني، اهداف و غايات نيز متفاوت هستند. چرا كه تفاوت موجود بين انسان شناسي، ارزش ها و اهداف تعريف شده، تفاوت در مفهوم توسعه و هدف از آن در اين دو ديدگاه را به دنبال دارد. بنابراين توسعه انساني انسان محور در نگاه غربي، به توسعه انساني حق محور در ديدگاه اسلامي بدل مي شود؛ چرا كه در اين نگرش توسعه انساني اساسا معنايي معادل تربيت بر اساس الگوي اسلام و در جهت تحقق هدف خلقت يعني عبوديت مي يابد. انسان تربيت شده در اين نظام با تحول در ذهنيت - توسط تقويت باور توحيدي و بالندگي عقل و نور بصيرت - و تحول در عواطف با جهت گيري در راستاي حب و بغض الهي - رفتاري مناسب الگوي اسلامي خواهد يافت و تغييرات پايداري در رفتار عيني او ايجاد خواهد شد كه همانا ظهور حق محوري و اطاعت از حق خواهد بود.