ارزيابي و اولويت بندي معيارهاي افزايش ايمني در كارگاه هاي ساختماني با كمك روش تصميم گيري چندمعياره (AHP)

ايمني به عنوان مفهوم و روش مقابله با خطرات در راستاي حفظ جان انسان ها و جلوگيري از صدمات از آغاز پيدايش در حال گذار بوده است. در ميان قابليت هاي مفهوم ايمني، ظرفيت كافي براي كارهايي فراتر از شناسايي روابط علت و معلولي و طرح ريزي روش هاي كنترل عملي وجود دارد. تجارب و نتايج عملي به ما يادآوري مي كند كه علي رغم آگاهي از علل وجود بسياري از ابزارهاي كنترلي پيشنهادي، رخدادهاي منجر به خسارات همچنان تكرار مي شوند. ضرورت بسترسازي تفكر ايمن از طريق فرهنگسازي بين افراد درگير در كار اعم از مديريت ارشد، مديريت كارگاه، مهندسان و كارگران گسترش مي يابد، مي تواند سبب كارايي برنامه هاي ايمني گردد. در پژوهش حاضر سعي خواهد شد با استفاده از تعريف و دسته بندي عوامل موثر بر ايجاد و افزايش ايمني حاكم بر پروژه هاي كارگاهي ساختماني و ارائه معيارها و زيرمعيارهاي مورد نظر، با استفاده از مطالعه ي دقيق تحقيقات معتبر و آيين نامه مديريت ايمني در كارگاه هاي ساختماني، به كمك نرم افزار ExpertChoice و بهره گيري از روش تصميم گيري چندمعياره (AHP)، به تعيين وزن گزينه هاي تعريف شده و انجام اولويت بندي آن ها پرداخته خواهد شد. در پايان نتيجه گيري شد كه معيارهاي آموزش، قوانين و ادوات ايمني به ترتيب با دارا بودن وزني معادل با 347/0، 251/0 و 19/0 در رتبه هاي اول تا سوم موثرترين معيارها بر ايمني كارگاه هاي ساختماني قرار دارند. همچنين زيرمعيارهاي آموزش فنون جديد، قوانين ايمني در كارگاه ساختماني و ادوات شخصي ايمني به ترتيب با دارا بودن وزني معادل با 208/0، 15/0 و 114/0 در رتبه هاي اول تا سوم موثرترين زيرمعيارها بر ايمني كارگاه هاي ساختماني قرار دارند.