بررسي نقش و اهميت جايگاه نور در معماري و ارايه راهكارهايي جهت استفاده مناسب از نور در فضاهاي داخلي ساختمانهاي مسكوني

نور عاملي فعال در معرفي فضا است. نور قادر است از لحاظ بصري به فضا وسعت ببخشد. نور اولين شرط براي ادراك بينايياست. از جمله علوم و هنرهايي كه مي­توان به نقش نور در آن اشاره داشت، هنر معماري است. بنابراين با تاكيد بر نور و طراحي در نورپردازي و به كارگيري هوشمندانه از نوع روشنايي كه در محيط استفاده مي­كنيم مي­توان محيط زندگي را مطلوب­تر كرد و بر زيبايي آن افزود. هدف از انجام اين تحقيق بررسي نقش و اهميت جايگاه نور در معماري و ارايه راهكارهايي جهت استفاده مناسب از نور در فضاهاي داخلي ساختمان­هاي مسكوني مي­باشد. اين تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي است. داده­هاي مورد نظر به روش كتابخانه­ا­ي و ميداني جمع­آوري شد. در گام اول با استفاده از مطالعات كتابخانه­اي، مقالات داخلي و خارجي و پايان نامه­هاي مختلف به ررسي مباني نظري و پايه در تحقيق پرداخته شد. در گام دوم با مراجعه حضوري به محل پروژه و بازديد از شرايط موجود راهكارهاي مناسبي جهت استفاده صحيح و بهينه از نور در ساختمان مورد نظر ارايه گرديد. درگام سوم با تجزيه و تحليل داده­هاي بدست آمده نتيجه­گيري نهايي صورت گرفت. در نتيجه اين تحقيق نور عامل اصلي در تركيب فضاي داخلي روشنايي است كه بر حالت مواد و سطوح آن تاثير مي‌گذارد. نور وارد شده در طراحي داخلي ساختمان­هاي مسكوني، كيفيت خاصي در فضاي آن ايجاد مي­كند و باعث دگرگوني محيط مي­شود. همچنين در آسايش و نمايش اشيا و قدرت بيان و پويايي محيط اثر مي­گذارد. نهايتا به‌منظور استفاده از روش‌هاي بهينه دستيابي به نور طبيعي و مصنوعي مطلوب، مي‌توان به تأثير رنگ نور اشاره نمود كه اشيا و سطوح را تحت‌تأثير قرار مي­دهد. كيفيت نورپردازي مي‌تواند تضاد بين نور تحميلي و سطوح اطراف يك اتاق را كاهش دهد.