نشانه شناسي فرهنگي در معماري بنا : موزه ها

امروزه رويايي با نمادها و نشانه ها به شناخت و ابداع اشكال جديدي از آنها مي پردازد كه يكي از مهمترين و جالبترين راه هاي درك و آشنايي با زبان تصوير و نوشتاري و نحوه ي تفكر گوناگون چه در زمان حال و دوره هاي پيش از ماست. نشانه شناسي با توجه به اينكه نشانه بايد نمود مادي داشته باشد و بوسيله ي يكي از حواس ما درك شود،مي تواند يك امر ذهني را به امري عيني تبديل كند. نشانه شناسي با كل فرهنگ انساني سرو كار دارد، بنابراين مي توان از اصول و قواعد حاكم بر نشانه هاي موجود در فرهنگ هر جامعه اي استفاده كرد،ارتباط و معنا را در آنها تفسير كرد و نمودي مادي براي آن ها بوجود آورد.از طرفي موزه ها مكان هايي هستند كه مي توان در طراحي آنها هم در قالب فرم عمل كرد و هم فراتر از آن در قالب ايجاد فضا و ارتباط با ذهن مخاطب،به انتقال مفاهيم نشانه هاي فرهنگي پرداخت. اين تحقيق به بررسي نوع نشانه هاي بكار رفته در طراحي موزه هاي شاخص پرداخته است كه به عنوان بناهاي معماري مبتني بر نشانه شناسي طراحي شده اند. هدف از اين تحقيق، بررسي اصول معماري مبتني بر شناخت نشانه شناسانه است كه در آن از روش پژوهش موردي و تفسيرهاي فرهنگي−تاريخي براي بررسي و ساماندهي دادن به آن استفاده شده و از شيوه ي اسنادي و كتابخانه اي جهت جمع آوري اطلاعات بهره گرفته شده است. نگارنده در پايان بر اين باور است كه با استفاده از نشانه هاي فرهنگي در هر جامعه كه ريشه در فرهنگ و باور مردم آن دارد، مي توان طرح هايي را در قالب معماري ارائه كرد.