بررسي بيمارستان نورولوژي با هدف آرامبخشي بيماران

بيمارستان نورولوژي به جهت حالات روحي بيماران كار طراحي اين مركز را پيچيده مي كند. بنابراين مي توان گفت كه طراحي مراكز درماني نسبت به ساير اماكن از اهمييت دو چنداني برخوردار است. از ديدگاه مردم، محيط هاي درماني امروزي، فضاهاي بي روح، خسته كننده و كاملاً وحشت آور بوده، نيازمند دگرگوني و تحول اساسي مي باشد. ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻣﺤﻴﻂ ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺣﻲ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻋﻠﻮﻡ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻫﺎﻱ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮﻱ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﻟﺒﺪ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻠﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻧﺪ درمان تاثير گذار هستند. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺰﺍﻳﺎ، ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ، ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ. همچنين ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﺮﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﺕ ﻛﻤﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﮕﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ، ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ.در همين راستا براي كاهش تنش و استرس هاي ناشي از محيط، راهكارهايي در اين پژوهش ارائه مي شود نظير طراحي فضاي سبز و استفاده از باغ هاي شفا بخش كه ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﮕﺮﺍﻧﻲ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ.