هم آوايي شعرو معماري درطراحي باغ موزه ي گنجينه ي هنر (طراحي كوشك بيستون )

آنچه از پيشينيان ما در عرصه هاي مختلف علم و فرهنگ و هنر و ادبيات و شعرو موسيقي به جا مانده، گنجينه اي فاخر ميراثي گران بها است كه مي تواند پشتوانه ي عظيم براي ملتي بزرگ باشد اما بايد بتوانيم از معاني و مفاهيم اين آثار فرهنگ در عرصه هاي مختلف زندگي روزمره ي خود استفاده ي فراخور زمان و مكان بنمائيم. معماري قبل از اسلام ايران داراي مفاهيمي عميق بوده كه سبب پويائي آن گرديده است. اين مفاهيم درمعماري بعد ازاسلام با اصول متعالي ديني پيوندخورده و سبب تعالي اصول ومباني معماري ايراني اسلامي گرديد كه افزون بر تكامل هويت معماري ايران ،چهره اي ماندگار به آن داد به اين منظورو دراين مقاله به معماري از ديدگاهي كه بتواندحس شاعرانه اي و درك معاني براي بيننده ايجاد نمايد و ازطرفي با هويت ملي و فرهنگي ايران زمين همخواني داشته و به ارتباطي كه شعردر معماري و معماري در شعر مي تواند داشته باشد نگريسته و بهنحوه ي طراحيكوشك بيستون كه بر اساس داستان خسرو و شيرين سروده ي حكيم نظامي گنجوي و اشعاركاربردي در اين طرح توسط مهندس طراح با تخلص خرم كرمانشاهي درسرودن شعر پرداخته مي شود .