بررسي راهكارهاي طراحي در مجتمع­هاي تجاري- اداري با تاكيد بر ارتباط متقابل انسان و محيط (مطالعه موردي: شهر اردبيل)

آنچه در شهرهاي امروز، حيات سالم شهروندي را بيش از ساير عوامل موجب مي گردد توجه به ابعاد اجتماعي، فرهنگي در طرح هاي شهري است. وجود قابليتها و كيفيت هاي محيطي براي درك و دريافت فضا و در نتيجه مكث و حضور افراد در فضاي عمومي، زمينه ساز ديدن و ديده شدن تعاملات اجتماعي مي شود. مراكز تجاري به عنوان فضاهاي عمومي نقش بسيار مهمي در ايجاد اين تعاملات ايفا مي كنند. امروزه توجه صرف به جنبه كمي طراحي فضا و نگاه تك بعدي به آن، سبب كاهش كيفيت اغلب فضاهاي تجاري شده است، به عبارتي توجه صرف به جنبه اقتصادي موجب ناديده گرفتن تأثيرات محيط به عنوان يك عامل عمده در شكل دهي به رفتار كاربر و چگونگي ادراك محيطي توسط كاربر شده است. بر مبناي مطالعات روانشناسي محيط، عوامل محيط كالبدي مي تواند از طريق تأثير گذاشتن بر الگوهاي جاري رفتار، ابزار مناسب را جهت ايجاد سرزندگي، پويايي، امنيت و حس مكان در فضا فراهم نمايد، لذا طراحان مي توانند با پيش بيني و طراحي فعاليت هاي مختلف و دخيل نمودن ملاحظات كالبدي، زمينه ارتقاء كيفيت مجتمع هاي تجاري- اداري را فراهم نمايند. از اين رو در اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه اي و اسنادي به شناسايي فاكتورهاي تأثيرگذار ادراك و نيازهاي انساني و رواني به عبارتي عوامل انساني پرداخته شده و نهايتاً راهكارهايي جهت ارتقاء كيفيت مجتمع هاي تجاري- اداري با توجه به اثر متقابل انسان و محيط بر يكديگر با رويكرد روان شناسي محيطي ارائه شده است.