جنبه هاي پايداري اقليمي خانه هاي سنتي (نمونه موردي شهر اردبيل)

امروزه باتوجه به اين كه منابع انرژي تجديدناپذير رو به اتمام است و تخريبناشي از استفاده از اين منابع به محيط زيست بسيار بالاست، توجه كشورها به سوي استفاده از منابع تجديدپذير و توسعه ي پايدار بيش از پيش جلب شده است. براساس آمار سازمان بهره وري انرژي ايران، مصرف انرژي در ايران بيش از پنج برابر متوسط رشد مصرف انرژي در جهان است. پس شكي نيست كه مصرف بهينه انرژي مي تواند كمك بزرگي به رشد و توسعه ي كشورمان باشد. در اين پژوهش برانيم تا با بهينه سازي مصرف انرژي در ساختمان از طريق كاستن از مصرف منابع تجديدناپذير با به كارگيري راهكارهاي اقليمي و تعيين پارامترهاي موثر به كمك نرم افزار شبيه ساز بيان كنيم.در اين بين ، نگرش به رويكرد هاي معماري پايدار زيست محيطي در ساختمان هاي مسكوني به علت فراواني اين نوع كاربري در سطح شهرها از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين رساله ابتدا به بررسي ابعاد معماري پايدار و اصول آن پرداخته و سپس به معماري بومي منطقه مي پردازيم. هدف اصلي پژوهش حاضر كشف دوباره اصول معماري سنتي و ارتقا آنها در طراحي هاي امروزي است. طراحي هاي مدرن در دهه هاي اخير موجب مصرف بي رويه انرژي هاي تجديدناپذير در مرحله تامين مصالح، ساخت و ساز و نگهداري بناها شده كه پيدايش بحران انرژي را به همراه داشته است. ضرورتا مفهوم پايداري براي بهبود وضعيت مذكور در جوامع معاصر پديدار گشت. در اين رساله سعي گرديده است تا ضمن بهره گيري از مطالعات انجام گرفته شده تا كنون به صورت علمي تر و در محيط شبيه ساز احكام طراحي هاي مناسب براي مساكن منطقه سرد و كوهستاني ارائه گردد. براي اين كار ابتدا بايد ميزان مصرف خانه هاي امروزي و گذشته سنجيده شود، كه اين كار در نرم افزار اكوتكت انجام پذيرفته و معيارهاي طراحي مشخص گرديده است. با اين كار مصرف انرژي در ساختمان هاي سنتي نسبت به نمونه هاي جديد بين 18 تا 25درصد كاهش مصرف را نشان مي دهد.