ارائه مدلي جهت تخمين شاخص يخبندان در طرح روسازي با استفاده از شرايط جغرافيايي

شرايط جوي با دماي هواي روزانه متوسط و دماي هواي سالانه متوسط و شاخص يخ زدگي (در طول دوره زمستان) تعريف مي­شود. اين موارد داده هاي ورودي مرتبطي براي تعيين ضخامت روسازي آسفالتي (طراحي و تجزيه و تحليل مبتني بر مقاومت حرارتي) مي­باشند. عمق يخبندان در طراحي روسازي آسفالتي نقش مهمي را ايفا مي­كند و محاسبهآن در طراحي ضخامت روسازي باعث جلوگيري از آسيب رسيدن ناشي از يخ زدگي به روسازي مي­شود. تورم، نشست و بوجود آمدن چاله­ها در سطح روسازي از جمله اين آسيب­ها مي­باشند كه ترميم و مرمت آنها در طول چرخه عمر روسازي هزينه قابل توجهي را در بر مي­گيرد. عمق يخبندان با توجه به شاخص يخ زدگي و خصوصيات حرارتي مصالح بدست مي­آيد. اما در خصوص شاخص يخ زدگي يك منطقه به آمارهاي هواشناسي و يخبندان ناحيه احتياج است ولي در فعاليت هاي انجام شده در اين تحقيق مدلي ارائه شده است كه مي­توان شاخص يخ زدگي را با استفاده از ارتفاع سطح دريا براي برخي از مناطق در ايران تعيين نمود. استفاده ازاين مدل شرايط طراحي بهينه را در طراحي و ساخت روسازي آسفالتي مهيا مي­سازد و يك پيش شرط لازم براي تعيين موفق هزينه هاي صرف شده براي ساخت جاده ها مي­باشد كه در مهندسي راهسازي لازم است.