ارزيابي روش هاي تحليل تاريخچه زماني و تحليل طيفي براي تعيين زاويه بحراني برخورد زلزله در قاب هاي مهاربندي شده فولادي

پاسخ هاي بحراني و زواياي بحراني برخورد زلزله را براي انواع ساختمان ها مي توان با روش هاي تحليل طيفي و تاريخچه زماني به دست آورد. نتايج به دست آمده از روش تحليل تاريخچه زماني را مي توان به عنوان تقريب خوبي از پاسخ هاي واقعي سازه قلمداد كرد. ولي به دليل در نظر گرفتن مجموعه اي از تحريكات زمين لرزه اي پيچيده و وقت گير مي باشد. از طرفي نتايج به دست آمده از روش تحليل طيفي به خاطر سهولت در مدل سازي و تحليل كامپيوتري پركاربرد تر مي باشد. هدف اين مقاله شناسايي و ارزيابي زواياي بحراني برخورد زلزله و پاسخ هاي بحراني ماكزيمم حاصل شده از تحليل تاريخچه زماني و تحليل طيفي در قاب هاي مهاربندي شده فولادي مي باشد. به همين منظور 4 سازه فولادي منظم در پلان با سيستم مهاربندي شده با تعداد طبقات مختلف انتخاب شده و تحت تحليل هاي معرفي شده بررسي مي شوند. تحليل تاريخچه زماني خطي با انتخاب پنج شتابنگاشت از ركوردهاي زلزله هاي واقعي انجام مي شود. تحليل طيفي با استفاده از طيف طرح استاندارد آيين نامه 2800 انجام مي گيرد. بارهاي زلزله در هر دو روش تحليل با گام هاي 10 درجه بر سازه اعمال شده و در مجموع 440 تحليل تاريخچه زماني و طيفي براي بررسي رفتار سازه انجام شده است. نتايج نشان مي دهد كه روش تحليل طيفي در ارزيابي پاسخ هاي بحراني و زاويه هاي بحراني در مقايسه با تحليل تاريخچه زماني خطي يك مولفه اي براي دوره هاي تناوببالاتر از دقت خوبي برخوردار است. همچنين روند ارزيابي و مقايسه اي براي تحليل تاريخچه زماني خطي دو مولفه اي انجام شد و اختلاف 26 % را در نتايج خروجي نشان داد.