بررسي تاثير ديوارهاي ميانقاب بر پاسخ و پارامترهاي ديناميكي قاب هاي ساختماني

براي تحليل يك سازه معمولا شكل ايده آلي از سازه به عنوان مدل محاسباتي در نظر گرفته مي‏شود كه بدون شك با مدل واقعي آن تفاوت هايي دارد. از آن جمله مي‏توان وجود ديوارهاي پركننده در بين قاب ها كه در تحليل و طراحي سازه از اثر آنها صرفنظر مي شود. با توجه به تاثير حضور ميانقاب در رفتار لرزه اي سازه ها، دستور ارائه شده توسط آيين نامه طراحي سازه ها در برابر زلزله ايران در مورد تعيين زمان تناوب سازه هاي داراي ميانقاب، اعمال ضريب 8/0 براي كاهش زمان تناوب براي همه حالات مي باشد. در اين پژوهش با مدل سازي قاب ساختماني فولادي، زمان تناوب طبيعي و پاسخ آنها مورد بررسي قرار گرفته است. روش هاي مختلفي براي بررسي تاثير حضور ميانقاب در سازه ارائه گرديده است كه يكي از اين روش ها توزيع سختي ميانقاب هاي مصالح بنايي با توجه به معادل سازي آنها با يك المان قطري فشاري مي باشد. نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه تغييرمكان حداكثر سازه تحت تحليل ديناميكي تاريخچه‏زماني، با اعمال اثر حضور ميانقاب در رفتار سازه كاهش و برش پايه حداكثر وارد شده بر سازه افزايش چشم گيري پيدا مي كند. همچنين مقدار زمان تناوب مدل هاي سازه اي با در نظر گرفتن اثرات ديوارهاي ميانقاب در تحليل سازه نسبت به حالت قاب ساختماني بدون حضور ميانقاب كاهش بسيار محسوسي پيدا مي‎كند. اين كاهش بسيار بيشتر از مقدار كاهشي است كه آيين نامه جهت اعمال اثرات حضور ميانقاب در نظر گرفته است.