شناخت و تحليل الگوهاي نشستن مردم در فضاهاي سبز محوطه دانشگاهي: مطالعه موردي محوطه دانشگاه تبريز

فضاهاي سبز دانشگاهي نوعي از فضاي سبز عمومي هستند. گروه‌هاي مختلف اجتماعي در استفاده از چنين فضاهايي براي استراحت، گفتگوهاي درون گروهي و تعاملات اجتماعي از الگوهاي متنوعي براي نشستن استفاده مي‌كنند. طي چند دهه گذشته برخي از طراحان فضاهاي عمومي و پارك‌هاي شهري شناخت الگوهاي متنوع نشستن مردم در اين گونه فضاها را پايه و اساس طراحي نيمكت و ديگر عناصر مبلمان فضاهاي سبز قرار داده‌اند و در اين راستا پژوهش‌هاي گوناگوني را به عمل آورده‌اند. با اين وجود در ايران تا كنون تحقيق قابل ملاحظه‌اي درباره الگوهاي چيدمان فضاهاي نشستن در فضاي سبز، بويژه درباره فضاهاي سبز پرديس‌هاي دانشگاهي انجام نشده است. هدف اصلي از انجام اين پژوهش، شناخت علل و عوامل تاثيرگذار بر انتخاب انواع الگوهاي نشستن و شناخت و تحليل الگوها يا اشكال متنوع نشستن گروهي افراد در قلمرو فضاي سبز محيط هاي آموزشي است. نتايج اين پژوهش دستاوردهاي قابل ملاحظه اي براي پژوهشگران و طراحان فضاهاي سبز عمومي بويژه فضاهاي دانشگاهي به همراه دارد.