بررسي پارامترهاي موثر بر شاخص آسيب در سازه هاي بتني مسلح

آسيب پذيري اصطلاحي است كه بطور كلي براي نشان دادن وسعت و ميزان آسيب و خساراتي كه احتمالا بر اثر وقوع زلزله به ساختمان وارد شده است، به كار مي رود. در اين راستا از شاخص خسارت به عنوان معياري براي كمي سازي آسيب و خسارت استفاده مي شود. به منظور تعيين شاخص خسارت، از شاخص پارك- انگ استفاده مي شود. در اين پژوهش هدف بررسي تاثير پارامترهاي هندسي سازه، نوع سيستم سازه اي و روش تحليل غيرخطي بر شاخص آسيب ساختمان هاي بتني مي باشد. براي تحليل غيرخطي از روش استاتيكي غيرخطي (پوش اور) و تحليل ديناميكي تاريخچه زماني غيرخطي استفاده شده است. جهت انجام تحليل ها از نرم افزار Etabs و IDARC استفاده شد. نتايج بدست آمده از تحليل پوش اور براي رفتار غيرخطي سازه ها نشان مي دهد كه استفاده از ديوار برشي موجب افزايش محسوسي در ظرفيت سازه نسبت به سيستم قاب خمشي مي شود. همچنين براي مدل هاي با سيستم قاب خمشي با افزايش عرض دهانه اين ظرفيت دچار كاهش مي شود و در مدل هاي سازه اي قاب با ديوار برشي با افزايش عرض دهانه ظرفيت سازه افرايش پيدا مي كند. همچنين با مقايسه نتايج بدست آمده براي شاخص آسيب در مدل هاي مختلف مشاهده مي شود كه مقدار شاخص آسيب در سازه هاي داراي ديوار برشي به صورت محسوسي كاهش پيدا مي كند و با افزايش عرض دهانه مقدار شاخص آسيب براي مدل قاب خمشي افزايش يافته و براي مدل قاب با ديوار برشي كاهش پيدا مي كند. همچنين مشاهده مي شود روش استاتيكي پوش اور از دقت خوبي در برآورد مقدار شاخص آسيب برخوردار مي باشد.