ارزيابي كمي و كيفي فضاي سبز شهري و ارائه راهكارهاي رسيدن به وضعيت مطلوب نمونه موردي: شهرستان دهدشت ( كهگيلويه )

شهر به عنوان كانون تمركزانسان و فعاليتها براي اينكه بتواند پايداري خود راتضمين كندچارهاي جز پذيرش ساختار وكاركردي متاثر از سيستمهاي طبيعي ندارد. در اين ميان فضاي سبز به به عنوان جزء ضروري ولاينفك پيكره يكپارچه شهرها در متابوليسم آنها نقش اساسي داشته وكمبود آن مي تواند اختلالاتي جدي در حيات شهرها به وجود آورد. توجه به فضاي سبز به عنوان ريه هاي تنفسي شهرها تعريف آغراق آميزي ازكاركرد هاي آن نيست بلكه اين تشبيه بيان كننده حداقل كاركرد آن درمفهوم شهر شده است كه اين امر باعث تخريب ونابودي فضاهاي سبز شده است. . به طور كلي فضاي سبز برخلاف معنايي كه ممكن است در ذهن ايجادكند، تنها محلي داراي درخت وگياه نيست، بلكه نماد و سمبلي از تفكرات فرهنگي و اجتماعي يك جامعه است. مطالعه موردي در تحقيق حاضر مربوط به ارزيابي كمي وكيفيفضاي سبزشهر دهدشت است اين شهر در زمينه فضاي سبز بويژه بوستان هاي شهري نسبت به استانداردهاي موجود، با نارسائي ها و كمبودهاي جدي مواجه است . در اين تحقيق با استفاده برداشتهاي ميداني و كتابخانه ايوضعيت توزيع و پراكنش بوستانها و سرانه مربوطه در محلات مختلف شهر مورد بررسي قرار گرفته و سپس پيشنهادهاي لازمبراي احداث فضاهاي جديد و جبران كمبودهاي موجود تعيين گرديده اند.