فرهنگ حاكم و نارسايي قوانين دو معضل اصلي پاركينگ در آپارتمان نشيني

از تصويب قانون تملك آپارتمان­ها كه وظيفه تنظيم و تنسيق روابط اجتماعي ساكنين اين ساختمانها را دارد بيش از نيم قرن ميگذرد و همچنين آخرين الحاقات و اصلاحات آن نيز به سال 1376 باز ميگردد. امروزه بدليل تنوع، تعدد و پيچيدگي مديريت مجتمع هاي تجاري، اداري، مسكوني، نيازمند آموزش و فرهنگ سازي و افزايش ميزان آگاهي ساكنين و همچنين قوانيني متناسب با تغييرات و پاسخگو و كارآمد ميباشيم. فرهنگ و سنت رايجدر تعبير و تفسير از آپارتمان به عنوان خانه مستقل، عدم پذيرش برخي محدوديت هاي لازم توسط ساكنان و ابهام و اجمال موجود و نارسايي‌ و فرسودگي قانون، عوامل اصلي مشكلات و اختلاف نظرهايي است كه باعث بروز تنش و درگيري بين مالكين آپارتمان­ها و برهم زدن نظم و آرامش مجتمع هاي آپارتماني شده ­است و به علت طرح دعاوي متعدد، بار سنگيني بر سيستم قضايي كشور تحميل مي نمايد. يكي از مهمترين ابهامات و چالشها، مسائل مربوط به پاركينگ مي­باشد. در اين مقاله محقق برخي از اين نابساماني و ابهامات را مطرح نموده و با مطالعه در قوانين موجود به نقد و بررسي و واكاوي آنها پرداخته است و پس از تجزيه و تحليل و ارائه پاسخي مناسب به هر ابهام،نتايج را با ديدگاه و نظرات خبرگان اين حوزه شامل حقوقدانان، كارشناسان رسمي دادگستري، مديران مجتمع ساختماني، مشاوران املاك و انبوه سازان اعتبارسنجي نموده است و پيشنهادات روشني در اصلاح مواد و تبصره هاي مربوط به پاركينگ در قانون تملك آپارتمانها و آيين نامه اجرايي آن ارائه نموده است.