مكاني همنوا با محيط شهري؛ مجتمع فرهنگي و تجاري ميدان امام خميني(ره)كرج

امروزه فضاهاي شهري و مكان هاي عمومي به عنوان محملي براي تعاملات اجتماعي شهروندان در جهت پايداري شهرها هستند و نقش به سزايي را در تعامل اجتماعي، فرهنگي و حيات اجتماعي، سياسي و كالبد و شهر دارا مي باشند. چرا كه فضاهاي عمومي به طور اعم و فضاهاي شهري به طور اخص به دليل ساختار كالبدي و كاركرد اجتماعي شان مهم ترين وسيله در جهت تقويت جامعه مدني هستند. يكي از ويژگي هاي اصلي هر فرهنگ، چگونگي تقسيم جامعه به عرصه هاي خصوصي و عمومي و چگونگي حضور افراد در اين عرصه ها و ارتباط متقابل آنهاست. اين تقسيم بندي ارتباطات اجتماعي را منعكس كرده و آنها را شكل مي دهد. با پيچيدگي زندگي در شهرهاي معاصر، كاركرد و ارتباط متقابل اين عرصه ها با يكديگر پيچيدگي به مراتب بيشتري يافته اند. بناهاي عمومي به عنوان يكي از اصلي ترين فضاهاي عمومي به شمار مي روند و داراي نقش قابل توجهي در شكل گيري عرصه هاي عمومي در جامعه مي باشند. آنچه در اين پژوهش مدنظر قرار گرفته اين مسئله است كه در نظر گرفتن فضاهاي كالبدي عمومي به عنوان بخشي از فرآيند شكل گيري عرصه عمومي جامعه، چه تاثيري مي تواند در نحوه طراحي معماري اين فضاها داشته باشد و اين كه چگونه مي توان نقش بناهاي عمومي را در ايجاد «عرصه عمومي » در جامعه ارتقاء بخشيد. در طراحي اين مجموعه، به عنوان ظرفي براي روابط اجتماعي در هر سطحي، در نظر گرفته شده است. با بررسي ارتباط نظريه هاي فضا و مكان عمومي، اين طرح تلاش كرده است با ايجاد فضاي عمومي در قالب معماري در كنار كاربري هاي متنوع و ايجاد ارتباط مطلوب از منظر فرم و عملكرد با فضاي شهري، معماري را به عنوان بخشي از فرآيند شكل گيري عرصه عمومي در كنار فضاي شهري در نظر گيرد. به عبارتي فضاي فرهنگي متنج از اين پژوهش در كنار فضاهاي شهري، فضاهاي كالبدي و غيركالبدي عمومي به شهر ارائه مي دهد كه به شكلي مطلوب امكان ايجاد تعاملات اجتماعي ميان گروه هاي مختلف در لايه هاي متنوع اجتماع را فراهم مي كند. به گونه اي كه حضور در فضا فراتر از مفهوم اجبار به قرارگيري در فضا باشد.