روش­هاي پيش بيني تصادفات شهري و ميزان تاثير گذاري متغيرها بر تصادفات شهري

امروزه مسئله حوادث رانندگي و بروز تصادفات زياد را تهديدي جدي براي سلامت عمومي محسوب مي كنند كه اثرات شوم و زيان بار آن بر پيكره جوامع بسيار مشهود و بارز است. بدليل وسعت پهناور كشور، رشد جمعيت، افزايش مالكيت وسايل نقليه و در نتيجه افزايش تبادلات درون و برون منطقه اي، حوادث ترافيكي به يكي از معضلات مهم بخش حمل و نقل كشور و متعاقباً استان تبديل شده است. متأسفانه ايران نيز يكي از كشورهايي است كه بيشترين موارد مرگ و مير و جراحت ناشي از تصادفات را دارد. مطالعات در كشور ما نشان مي دهد كه در حال حاضر، در ايران با دارا بودن بيش از 161714 كيلومتر جاده و 5/5 ميليون اتومبيل سالانه بيش از 25000 نفردر اثر تصادفات ناشي از وسايل نقليه كشته و بيش از 100000 نفر در سال مجروح و مصدوم مي شوند. در اين پژوهش به بررسي و شناسايي عوامل موثر بر تصادفات جاده­اي درمحور اردبيل- مغان و ارائه راهكارهاي سازنده براي كاهش تصادفات جاده اي و تلفات ناشي از آن پرداخته شده است. در اين پژوهش براي جمع آوري داده هاي تحليلي و استنباطي پرسشنامه استانداردي طراحي و تدوين گرديده كه از طريق مصاحبه با افرادي كه بعنوان نمونه انتخاب شده اند اطلاعات لازم بدست آمده است. اين پرسش نامه بر اساس روش ليكرت كه يك مقياس پنج گزينه اي به صورت بسيار زياد، زياد، متوسط، كم و بسيار كم دارد تنظيم شده است و به هر كدام از اين مقياس ها امتياز 1 تا 5 داده مي شود. با استفاده از نرم افزار SPSS تحليل هاي آماري صورت گرفته است. بر اساس نظر پاسخ دهندگان عوامل مربوط به جاده مهمترين علت اصلي تصادف در محور مذكور است و بعد از آن عوامل انساني، خودرو و در نهايت عوامل مربوط به محيط مي­باشد.