بررسي و تبيين محله هاي اختصاصي شده با تاكيد بر سرزندگي و پايداري شهري

امروزه شهرنشيني به عنوان پديده اي كه در اثر تداخل جنبه‌هاي مختلف و ضروري زندگي مدرن، مظهر شبكه‌اي از روابط پيچيده اجتماعي شده است، بستر و شكل‌دهنده بسياري از چالش‌هاي اساسي در زندگي شهروندان است. يكي از چالش هايي كه بر سرزندگي و پايداري شهرها تاثير منفي مي گذارد، گسترش محله هاي اختصاصي است. محله هاي اختصاصي فضاهايي هستند كه از طريق موانع فيزيكي مانند درب از ساير محله هاي شهري متمايز هستند و باعث گسيختي شهري و كاهش انسجام اجتماعي در كل سطح شهر مي شوند.در اين مقاله سعي بر آن شده است كهبا بررسي نظريه هاي مرتبط با مفهوم محله هاي اختصاصي،دلايل شكل گيري و پيامدهاي نامطلوب اين­گونه از محلات پرداخته شود. اين تحقيق كه با روش توصيفي – تحليلي و تكيه بر اسناد مكتوب انجام گرفت نشان مي دهد كهسبك زندگي خاص، امنيت و ترس از جرم، وجهه و متمايز كردن محله از ساير محله ها و همچنين احداث خانه هاي سازماني در قالب مجتمع هاي مسكوني از جمله دلايل ايجاد محله هاي اختصاصيمي باشد. همچنين با گذاشتن موانع و محدوديت ورود به داخلمحله هاي اختصاصي شده ميزان تردد و عبور و مرور در داخل محله كاهش يافته و ضمن افزايش امكان وقوع جرم به خاطر نظارت كم، ميزان سرزندگي و نشاط ساكنين نيز كاهش مي يابد. از هم گسيختگي اجتماعي شهر، ايجاد هزينه براي مديران شهري، عدم امكان كمك رساني در مواقع بحران و نفوذ ناپذير كردن فضاهاي شهري از جمله نتايج نامطلوب محله هاي اختصاصي هستند. بررسي و تبيين محله هاي اختصاصي شده، وضعيتسطح پايداري و سرزندگي شهري در اين­گونه از محله هاي، تاثير امنيت در اختصاصي نمودن محله هاي از جمله اهداف اين تحقيق مي باشد.