طراحي شهري پياده روها در راستاي ارتقاء كيفيت فضايي آنها نمونه موردي: خيابان آزادي تبريز،حدفاصل چهارراه آبرسان تا چهارراه شهيد منتظري

امروزه فضاهاى پياده روى شهرى يكى از مهمترين فضاهاى شهرى و عرصه هاى عمومى در شهرها هستند. جين جيكوبز پياده روها را به عنوان فضاى عمومى و اصلى شهر و نيز حياتى ترين عضو آن برمي شمرد . پياد ه روهاى شهرى مدت مديدى است كه به عنوان تربيون عمومى شهرى مطرح شد ه اند. پياده روها نيز همانند بسيارى از جنبه هاى زندگى شهرى، داراى ساختار اجتماعى و فيزيكى خاص خود هستند. در كشورهاى گوناگون، تلاشهاى زيادى در سطوح متفاوت براى تشويق و تسهيل حركت در پياد ه روها صورت مى گيرد و حمايتهاى دولتى و شهرداريها در اين زمينه سهم بسزايى دارند.آنچنان كه بسيارى از شهرها به تدوين برنامه ها و چشم اندازهاى توسعه شبكه هاى پياده در مقياسهاى زمانى متفاوت و به ويژه با چشم انداز قرن بيست ويكم همت گماشته اند.با توجه به اينكه درشهرهاي كنوني كمبود فضاهاي باز پياده محور وهمچنين كيفيت نامطلوب فضاهاي موجود تضعيف تعاملات اجتماعي ميان شهروندان شده است از اين رو،كمبود فضاهاي مطلوب شهري ،موجب تشويق نوعي فردگرايي وجدايي گزيني در افراد گرديده است. اين امر خود تاثير فراواني در ايجاد و شكل گيري حس عدم تعلق خاطر شهروندان به فضاهاي شهري و به تبع آن فضاهاي سكونت آنها داشته است به همين جهت هدف خود را در اين پژوهش و طراحي پياده روها درجهت ارتقاي كيفيت فضاي شهري قرار داديم و با مطالعه نظريه انديشمندان در رابطه با مولفه هاي ارتقا كيفيت فضايي و شناسايي عناصر و اجزاي پياده رو ، مد ل گلكار را مبناي پژوهش قرار داده و مشكلات محدوده مورد مطالعه را از طريق بازديد ميداني بررسي كرده و با بهره گيري از تكنيك سوات به تحليل آن پرداخته و راهكارهاي لازم را در جهت رسيدن به كيفيت فضاي پياده رو ارايه داده شد.