نقش معماري داخلي در فضاهاي توانبخشي ويژه معلولان

واقعيتهاي زندگي روزمره نشان مي دهد كه افراد معلول با تصويري كه از خود دارند، نمي توانند روابط عادي اجتماعي با ديگران برقرار كنند و در نتيجه گوشه گيري مي كنند. فضاهاي ويژه معلولين، آنها را به دور از افراد جوان و سالم محصور كرده و از جامعه متمايز ميكند. اما معلولان به هيچ وجه خواستار خاص شدن و متمايز ديده شدن نيستند، بلكه خواستار رابطه اي بسيار عادي و معمولي درست همانند افراد سالم در روابط اجتماعي هستند.از آنجايي كه ويژگي هاي روانشناختي و جسمي معلولان متفاوت است بديهي است فضاهاي درماني معلولان طراحي داخلي خاص خود را مي طلبد در اين مقاله سعي شده است كه براي كاهش استرس و اضطراب ناشي از حضور در محيط هاي درماني و افزايش آرامش و حس تعلق در روند بهبود و افزايش بازدهي فضاهاي درماني تاثير بگذاريم روش پژوهش در مقاله حاضر از نوع توصيفي تحليلي است و روش گردآوري اطلاعات بر اساس مطالعه اسنادي است نتيجه پژوهش ارايه راهكارهايي در طراحي فضاهاي درماني توانبخشي براي معلولان مي باشد كه كيفيت شفابخشي محيطي را نيز به همراه دارد شاخصه هاي نور رنگ فرم هاي تاثير گذار بصري نقاشي و گرافيك محيطي متناسب با معلولان در فضاهاي انتظار فضاهاي تشخيص و استراحت و بخش هاي مختلف درماني و همچنين ايجاد فضاهاي بازي و سرگرمي در جهت القاي حس آرامش امنيت و تحريك احساسات بصري و ارتباط فضايي و چشم انداز به فضاهاي مختلف داخلي و يا طبيعت و مناظر محوطه خارجي فضاهاي درماني مي تواند از طريق ايجاد حواس پرتي مثبت در تسريع روند درمان و افزايش كيفيت شفابخشي فضاهاي درماني تاثير بسزايي داشته باشد.