روند تغيير عناصر فضايي محيط آموزشي در اسلام

فضاهاي آموزشي يكي از حوزه هاي معماري هستند و نقش عمده اي را در ارتقا سطح دانش و فرهنگ يك جامعه ايفا مي كنند. درآموزش اسلامي توجه به علم در اولويت قرار دارد واز آن به عنوان وسيله و ابزاري براي رسيدن به قرب الهي ياد مي‌شود. بين فضا و آموزش رابطه اي دو سويه و تاثير گذار وجود دارد. سنت آموزش اسلامي، نظام استاد شاگردي، اخلاق و محوريت مسجد مؤلفه هايي هستند كه در گذشته وجود داشته و امروزه جاي خالي آن حس مي‌شود. هر كدام از اين مؤلفه ها قابليت هايي در فضاهاي آموزشي ايجاد مي كند كه مي تواند باعث رشد ادراك و رفتارهاي دانش جويان درجهت كمال انساني شود. در گذشته طراحي فضاي آموزشي براي ارائه با در نظر گرفتن مؤلفه هاي جامعه اسلامي صورت مي‌گرفت، اما در طراحي مدارس امروزي با پيروي از الگوي ديگر كشورها، در واقع ضرورت هاي اجتماعي موجود به فراموشي سپرده شده است. با توجه به اختلاف موجود مابين مدارس معاصر و مدارس گذشته و تحولات نظام آموزشي اين سوال مطرح است كه چه عواملي موجب تغيير در فضاهاي يادگيري در اسلام شده است؟ به عبارتي ديگر تحول عناصر فضايي مراكز آموزشي حاصل چه پروسه و روندي مي‌باشد؟ در نهايت با بررسي تحليلي ـ تاريخي به روند تغيير كالبدي مدارس و محيط‌هاي آموزشي دست مي‌يابيم. اينكه چه عواملي موجب شد تا مسجد و مدرسه از هم جدا شوند و مدارس به چه دليل شكل گرفته و توسعه يافتند.