بررسي مفاهيم تاثيرگذار بر معماري معاصر ايران

معماري سرزمين پهناور ايران در دوره هاي گذشته همواره از يك روند مشخص و مستمر پيروي نموده است، كه با زمان پيش و پس از خود رابطه اي منطقي برقرار ميكرده، اما اين روند در دوره معاصر تداوم نيافته است. اين مقاله سعي دارد با رويكرد تحليلي به برخي از عوامل موثر بر آثار معماري دوره ي معاصر بپردازد و نتايج آن را در سيماي آثار و گرايش كلي زمينه هاي معماري معاصر ايران بررسي نمايد . سؤالات تحقيق عبارتند از : 1- معماري معاصر ايران در چه شرايطي تغيير پيدا كرد؟ 2- چه عواملي بر معماري سال هاي 1357 – 1320- ه ..ش. ايران تأثير گذاشت؟ )اين عوامل وزن هاي مختلفي دارند و هدف اين تحقيق وز نكشي اين عوامل نيست(. ماهيت اين پژوهش مفهومي و كيفي است، زيرا از يك سو به بررسي پديده هايي در گذشته مربوط ميشود و از سوي ديگر اين پديده ها جنبه اي كيفي دارند و نمي توان به صورت عددي، آماري و كمي آن ها را مورد ارزيابي قرار داد. به سبب آن كه نوع پژوهش مورد استفاده جنبه كيفي دارد محقق بر آن است كه طي بررسيهايي توصيفي و با توجه به مؤلفه موضوعهاي فوق، عوامل را كه در تأثير انديشه و فلسفه انديشمندان معاصر در مفاهيم و پديده هاي معماري مدرن ايراني كه هدف اين پژوهش مي باشد، شناسايي و بررسي نمايد. در مسير تحقيق، از كتاب هاي تخصصي، مقالات بهره گرفته شده، صاحبنظران متعددي مورد مشورت قرار گرفتند اما بايد سهم عمده و مهم را به آثار معماري نسبت داد كه شرايط و عوامل بر آن ها تأثير گذاشته است. بررسي شرايط سياسي، اقتصادي و فرهنگي اين سال ها در ايران و عوامل تأثيرگذار از لحاظ اهميت و ديدگاه نويسنده تنظيم و تحليل شده كه در پايان گرايش كلي زمينه هاي معماري معاصر ايران را با توجه به تأثيرگذاري اين عوامل معرفي نمايد. لازم به ذكر است كه انطباق دوره معماري با دوره سياسي صرفاً يك تفكيك اعتباري است.