بررسي راهكارهاي طراحي مجتمع مسكوني با رويكرد معماري پايدار در تبريز

به طور كلي اين پژوهش، سعي در نشان دادن چهارچوب نظري معماري پايدار و بررسي وجوه مختلف اين معماري را داشتهو مواردي از جمله كاهش مصرف منابع غيرقابل تجديد، توسعه‌ي محيط طبيعي و حذف يا كاهش مصرف مواد سمي آسيب‌رسان بر طبيعت و نحوه‌ي به كارگيري آن‌ها در صنعت ساختمان‌سازي را به عنوان بخشي از خصوصيات و وجوه مؤثر و كارآمد اين نوع معماري بررسي كرده است. بنابراين باتوجه به مباحث ارائه شده مي‌توان مفهوم توسعه‌ي سبز در معماري عصر حاضر را در به كارگيري مديريت يك محيط پاك و سالم براساس بهره‌برداري مؤثر از منابع طبيعي تجديدشونده و انرژي هاي پاك با رعايت اصول اكولوژيكي دانست. لذا هدف غايي از طراحي ساختمان‌هاي پايدار، كاهش آسيب‌هاي محيطي، به حداقل رساندن مصرف منابع انرژي و هماهنگي هرچه بيشتر با طبيعت مي‌باشد. طراحي اقليمي در شهر تبريز بايد بر اساس معيارهاي طراحي اقليمي در اقليم سرد و خشك صورت گيرد. از طرف ديگر با توجه به دما، رطوبت ، بارندگي و محدوده نياز به سايه و آفتاب در شهر تبريز مشخص مي شود كه اين شهر در اكثر ماه‌هاي سال نياز به انرژي خورشيدي جهت گرمايش فضاها دارد. هدف اين پژوهش شناسايي راهكارهاي طراحي مجتمع مسكوني با رويكرد طراحي پايدار در شهر تبريز مي‌باشد.