پرورش شخصيت در مدرسه و كلاس درس

دبستان، نخستين مركز آموزش و پرورش رسمي و مستقيم براي كودك است . اساس هر نوع آموزش و پرورش در كودك پي ريزي مي شود و بيش از هر عامل ديگر در كودك تأثير دارد. ما انتظار داريم دانش آموزانمان در مدارس نمونه تحصيل كنند، مدارسي كه معلم نمونه دارند، معلماني كه ويژگي هاي خاصي داشته باشند. اين يك پديده ي معمولي است كه معلمان بر اساس نگرشي كه نسبت به دانش آموز دارند آنها را ارزيابي مي كنند و آموزش مي دهند، اهميت اين موضوع زماني افزايش مي يابد كه بدانيم خانواده ها نيز عقايد معلمان در مورد فرزندانشان را جدي مي گيرند. ما ناگزيريم خود را تربيت كنيم، يعني آنها را كمك و هدايت كنيم كه شخصاً آمادگي لازم براي سازگاري موفقيت آميز با محيط را پيدا كنند. خانواده هايي نيز هستند كه اين گونه مي انديشند كه فقط در خانه كودك بايد پرورش يابد. در حالي كه اين خانواده ها در مقابل هر رفتار نا پسند كودك خود سكوت مي كنند. در مراكز آموزشي مي توان به دانش آموز و كودك ياد داد. و اخلاق و رفتار پسنديده ي اجتماع را در او تقويت كرد. اينكه ما بتوانيم تمام استعداد ها و توانايي هاي كودك را كشف كنيم، در خانه غير ممكن است. براي پرورش كودك، نيروهايي به كار گرفته مي شوند كه براي اين كار آموزش ديده اند. فقط در محيط عمومي و با وجود چندين كودك هم سال است كه مي شود شخصيت او را شكل داد. كودك با كمك مدرسه مي تواند تمام عادات زشت را كنار بگذارد. همانطور كه رفتار و كردار ناپسندي را از خانواده، ممكن است به جامعه بياورد، مي توان با تعليم و تربيت، رفتارهاي صحيح را آموزش داد. او به خوبي مي فهمد و شخصيت بهتر را انتخاب مي كند.