در جستجوي آرامش بررسي عناصر كالبدي در تحقق آرامش رواني در مسكن سنتي مازندران

هنر معماري از دير باز تا كنون در راستاي اين هدف شكل گرفتهاست كه مكان را براي آدمي آشكار كند. البته در جهت تحقق اين آرمان در طول تاريخ زماني بسيار موفق و زماني نا كارآمد بوده است. چه بسا ، زماني معماري سنتي ايراني، در اين زمينه حرف هاي زيادي براي گفتن داشت؛ ولي امروزه با گذر در خيابان ها و كوچه هاي شهر هويت اصيل خود را فراموش شده مي بينيم.انسان امروزي بدون در نظر گرفتن آنچه بر وي گذشته است، قادر به زندگي نيست و براي داشتن زندگي بهتر ، بايد به زيرساخت هايي كه از قبل بدست آورده است ، تكيه كند . هويت انساني در اولين ، ابتدايي ترين و بهترين حالت در محيطي كه خود آراسته است نمود پيدا مي كند . اين محيط انسان ساخت زماني مورد اهميت و استفاده است كه به خاسته ها و ناخواسته هاي شخص مصرف كننده پاسخ گويد و همچنين مسير وي را براي پيمودن راه ، تا كمال انساني هموار سازد . توجه به هويت و هويت جمعي در محيط هاي در حال ساخت كشور ما ،امري ضروريست. چرا كه محيط و شخص استفاده كننده در يك رابطه متقابلند و بر هم تاثير مي گذارند.با توجه به اين امر كه هويت و حس تعلق به مكان مهمترين عوامل در تحقق آرامش است اين مقالهبا توجه بهاين مهم نگارش شده است ودر نوشتار حاضر كه با روش تحليلي توصيفي وبا استفاده از منابع كتابخانه اي و مشاهدات ميدانياست ، سعي بر اين دارد تا معيار هاي آرامش بخش در كالبد معماري بومي مازندران را باز شناختهو از آن در معماري معاصر اين منطقه در جهت نيل به آرامش استفاده كند.