كاربرد قابليت اعتماد در بررسي اثر نانوسيليس بر سرطان بتن

چنانچه در بتن مصالح سنگدانه سيليسي و محلول منفذي قليايي ناشي از سيمان به همراه رطوبت كافي موجود باشد، ژلي در بتن تشكيل مي شود كه با افزايش واكنش قليايي ناشي از سيمان و سيليسي ناشي از مصالح با جذب آب متورم شده و باعث ايجاد فشار، انبساط و ترك خوردگي در بتن مي شود و با گذشت زمان منجر به كاهش عمر مفيد بتن و دوام آن خواهد شد. اين واكنش به واكنش قليايي سيليسي و يا سرطان بتن موسوم است. در اين مطالعه با تهيه نمونه هاي ملات منشوري تسريع شده با استفاده از مصالح شهر كرمان و افزودن درصد مختلف نانو سيليس بر مبناي استانداردASTM C1567و ASTM C1260، مقدار درصد مناسب نانو سيليس پيشنهاد شده است. سپس با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي به پيش بيني واكنش قليايي سيليسي بتن پرداخته شده است. در اين مطالعه از شبكه پس انتشار خطا استفاده شده و مقايسه اي بين الگوريتمهاي مختلف در آموزش اين شبكه صورت گرفته است و الگوريتم مناسب و تعداد نرونهاي لايه پنهان داخلي پيشنهاد شده است. در پايان قابليت اعتماد نمونه هاي شبيه سازي شده حاوي نانوسيليس در شبكه عصبي، در برابر واكنش قليايي سيليسي در بازه هاي مختلف بررسي شده است.