مقايسه مكانيسمهاي مختلف شتابدهنده هاي پلاسمايي و معرفي موثرترين آنها

شتاب دهنده هاي رايج متعارف خطي يا حلقوي شتاب دهنده هايي هستند كه از نظر اندازه بسيار بزرگ و ساخت و راه اندازي آنها هزينه زيادي مي طلبد در بهترين حالت به كمك اين سيستم مي توان به ذرات تا انرژي MeV 100 شتاب داد. اين نوع شتابدهنده ها به علت محدوديتهاي فيزيكي و مهندسي ذاتي نمي توانند گراديانهاي شتابدهي بالاتر از يك حد معيني را تحمل كنند، اما پلاسما به علت ميدان هاي الكتريكي قوي در آن محيط ايده آلي براي شتاب دهي ذرات باردار ميباشد. تا حال چندين طرح آزمايشگاهي و شبيه سازي شده براي شتاب دهي توسط اين سيستم پلاسمايي انجام شده كه برخي از آنها با موفقيت همراه بود. موفقيت ها زماني چشمگير بودند كه تكنيكCPA (تقويت پالس فشرده) كشف شد. امروزه با استفاده از پالسهاي كوتاه ليزرهاي توان بالا ميدانهاي ردپاي پلاسما با دامنه بزرگ كه به صورت امواج طولي الكترواستاتيك توليد و منتشر مي شوند به گراديان ميدانهاي حدود GV/m 100 دست مي يابند. با اين ميدانها ذرات ميتوانند تا انرژيهايTW 1 شتاب بگيرند.