بررسي مديريت توان بين سناريوي تغيير دبي هيدروژن و رطوبت آند در پيل سوختي

پيل سوختي وسيله اي است كه آلودگي ناشي از سوزاندن سوخت¬هاي فسيلي را حذف نموده و تنها محصول جانبي آن آب مي¬باشد. گاز هيدروژن به دليل تمايل واكنش دهندگي بالا، فراواني و عدم آلايندگي محيط زيست، به عنوان سوخت ايده‌آل در پيل‌سوختي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين نوع پيل ها هيدروژن مصرفي حاصل از الكتروليز آب نشر گازهاي گلخانه اي را به صفر رسانده و به¬دليل وابسته نبودن به سوخت¬هاي فسيلي متداول نظير بنزين و نفت، وابستگي اقتصادي كشورهاي ناپايدار اقتصادي را حذف مي¬كند. پيل سوختي متشكل از الكتروليت ساندويچي مابين دو الكترود مي¬باشد. الكتروليت با دارا بودن خواص خاص، با ممانعت از عبور الكترون اجازه عبور يون را به يون¬هاي مثبت هيدروژن مي¬دهد. اگر از هيدروژن خالص براي تغذيه پيل سوختي استفاده شود خروجي آن در كنار توليد توان آب و حرارت خواهد بود.واكنش دهنده¬هاي پيل سوختي به صورت خارجي ذخيره¬سازي مي¬شوند و اكسيژن را مي¬توان از هواي موجود در اتمسفر تامين كرد و امكان ذخيره هيدروژن در يك مخزن فشار بالا و يا يك مخزن هيبدريد فلزي موجود مي¬باشد.بر روي سطح الكترود كاتد، الكترون بازگشتي از مدار خارجي با يون عبوري از لايه الكتروليت و اكسيد كننده تركيب و آب تشكيل مي¬شود. بدليل اينكه تامين توان مورد نياز در خودرو بسيار مهم¬تر از بازدهي تامين آن توان مي¬باشد بنابراين اولين و مهمترين هدف كنترلي تامين توان مورد نياز با قابليت اطمينان بالا مي¬باشد. در اين مقاله به بررسي مديريت آب وتوان بين تغيير رطوبت آن دو تغيير دبي هيدروژن در پيل سوختي مي پردازيم.