بررسي پتانسيل ريشه صنوبر براي جذب روي از خاك هاي آلوده شهرستان خرمدره

خاك يكي از منابع طبيعي و محدود زمين است و پس از آب و هوا مهم ترين جزء محيط زيست محسوب مي شود. امروزه آلودگي خاك بوسيله آلاينده هاي مختلفي از جمله فلزات سنگين توجهات جهاني را به سمت خويش معطوف كرده است، مطالعه و تحقيق و ارائه راهكارهاي علمي بمنظور دست يابي به ساده ترين و كم هزينه ترين راه هاي پاكسازي محيط يكي از راههاي نجات زمين به عنوان تنها بستر قابل زيست بشر مي باشد. امروزه استفاده از تكنولوژي گياه پالايي به عنوان يكي از روشهاي ساده و در عين حال كم هزينه در دنيا در حال رواج مي باشد. در اين تحقيق تأثير غلظت هاي مختلف روي بر رشد و نمو گياه صنوبر و همچنين بررسي حد تحمل اين گياه به فلزات سنگين و توان آن در جذب فلزات سنگين از خاك بصورت يك آزمايش گلداني با 15تيمار در سه تكرار ، در قالب طرح كاملاً تصادفي در مزرعه در شهرستان خرم دره به مرحله اجرا درآمد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بين افزايش سطح فلز روي خاك و ميزان جذب آنها توسط ريشه گياه صنوبر يك رابطه مستقيم وجود دارد بطوريكه افزايش سطح اين فلز منجر به جذب بيشتر توسط ريشه گياه مي شود. همچنين با افزايش غلظت اين فلز در بافتهاي گياهي ميزان عملكرد كلي گياه كاهش يافت. از طرفي مشخص گرديد كه فلزات سنگين بيشتر در ريشه گياه تجمع مي يابند تا در قسمت هايي هوايي. با توجه به نتايج بدست آمده مي توان چنين نتيجه گرفت كه ريشه گياه صنوبر پتانسيل لازم جهت انجام فرآيند گياه پالايي محل هاي آلوده به فلزات سنگين را دارد.