برنامه ريزي كم آبياري در شرايط خشك و نيمه خشك كشور

به منظور تامين نياز آبي گياهان داشتن اطلاعات رطوبتي خاك، ويژگي‌هاي اقليم و گياه ضروري مي‌باشد و در كنار آنها مي‌بايستي به كميت و كيفيت آب آبياري نيز توجه كرد در اين راستا در صورتي كه اقليم قادر به تامين نياز آبي گياهان نباشد مي‌توان با آبياري تكميلي اقدام به جبران كمبود نمود. برنامه‌ريزي آبياري تلفيقي از پارامترهاي موثر خاك به اقليم، گياه، آب آبياري و مديريت به منظور رسيدن به سود حداكثر توام با حفظ پايداري منابع مي‌باشد. در شرايط خشك و نيمه خشك كشور كه داراي دوره‌هاي متناوب خشكسالي، كمبود بارندگي و فزوني تبخير و تعرق پتانسيل در فصول گرم سال مي‌باشد تمهيدات ويژه‌اي را در رابطه با مديريت منابع آب طلب مي‌كند. همچنين با توجه با كاهش روز افزون منابع آب شيرين، راندمان پايين آبياري، توسعه‌ي روش‌هاي نوين آبياري و انتقال آب از طريق كنترل مراحل طراحي، اجرا و نظارت مي‌تواند در جلوگيري از هدر روي آب، افزايش بهره‌وري، توسعه سطح زير كاشت اراضي آبي ومقابله با شرايط نامساعد طبيعي مفيد واقع شود. در اين راستا شناسايي نقاط قوت و ضعف روش‌هاي مرسوم بهره‌برداري از منابع آب، خاك، اقليم و گياه و تبيين فرصت و ممكن مرتبط با آب كشاورزي ما را در ارايه راهبردهاي مفيد ياري خواهد داد. در اين مقاله ضمن بررسي اجمالي مسايل و چالش‌هاي مرتبط با آب آبياري، راه‌كارهاي علمي براي برنامه‌ريزي كم آبياري در شرايط خشك و نيمه خشك كشور و كاهش فشار به منابع طبيعي آب و خاك ارايه خواهد شد.