پيش بيني تغييرات مكاني ويژگي هاي خاك با استفاده از توابع نيم تغييرنما و خودهمبستگي در طول يك زمين نما

The prediction of spatial variability of soil properties by using semivariogram and autocorrelogram functions along a landscape

در پژوهش حاضر، روش زمين آمار براي بررسي تغييرات مكاني سرعت نفوذ نهايي و برخي ويژگي هاي خاك انتخاب و از رسم توابع نيم تغييرنما و خودهمبستگي استفاده شد. براي انجام آزمايش نفوذ با استوانه مضاعف، 33 نقطه به فواصل 50 متري در طول يك زمين نما در اراضي ديم مركز تحقيقات حفاظت خاك و آب دانشگاه تهران واقع در منطقه كوهين استان قزوين، انتخاب و اندازه گيري ها انجام شد. نمونه هاي خاك به صورت مركب از عمق سطحي (15–0 سانتي متر) و عمق زير سطحي (30–15 سانتي متر) جمع آوري شد. نتايج نشان داد كه ضريب تغييرات ويژگي‌ها داراي دامنه اي از كم ترين مقدار 33 /1 درصد برايpH و بيش ترين مقدار 95 /50 درصد براي سرعت نفود نهايي مي باشد. نتايج حاصل از تابع نيم تغييرنما نشان داد كه اغلب ويژگي هاي مورد بررسي داراي وابستگي مكاني متوسط تا قوي هستند. نتايج خودهمبستگي نيز نشان داد كه سرعت نفوذ نهايي داراي بيش ترين طول خودهمبستگي در بين ويژگي هاي مورد مطالعه مي باشد.