اثر تغيير كاربري اراضي بر توانايي ترسيب كربن و برخي ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك هاي منطقه ميان جنگل فسا

The effect of land use changes on some physical and chemical properties of soils in the Mianjangal of Fasa

امروزه تخريب خاك كشاورزي و استفاده بيش از حد از اراضي كه نتيجه رشد جمعيت است سبب رهاشدن گازهاي گلخانه اي شده است. در اين ميان تغيير كاربري اراضي از عوامل مهم كاهش كيفيت و قدرت باروري خاك محسوب مي شود. به منظور بررسي اثر تغيير كاربري اراضي بر ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك، در منطقه مورد مطالعه از 3 كاربري مختلف جنگل، مرتع و كشاورزي 63 نمونه مركب از خاك سطحي به صورت شبكه نمونه­برداري نسبتاٌ منظم برداشته شد. نتايج نشان داد با تغيير كاربري اراضي و عمليات خاك ورزي، درصد شن در اراضي كشاورزي نسبت به مرتع و جنگل كاهش يافته است. با به زيركشت رفتن اراضي، پ هاش و قابليت هدايت الكتريكي خاك افزايش يافته و درصد ماده آلي در اراضي كشاورزي نسبت به مرتع و جنگل كاهش يافت. بيشترين و كمترين ميزان ترسيب كربن به ترتيب در كاربري هاي جنگل و كشاورزي به دست آمد.

Nowadays, degradation of agricultural soil and excessive use of lands as a result of population growth results in the emission of greenhouse gases. The land use change is important factor reducing the soil quality and fertility. In order to determine the effect of land use change on physical and chemical properties, in studied area from three different land uses forest, rangeland and agriculture, 63 composite surface soil samples on a relatively regular sampling grid were taken. Results showed that as a result of land use change and tillage operations, the percentage of sand in agricultural soil was lower than forest and rangeland. Soil acidity and electrical conductivity were increased by cultivation and organic matter percentage in agricultural land was lower than forest and rangeland. Generally, the maximum and minimum carbon sequestration were obtained in forest and agricultural land uses, respectively.