اثر قارچ Piriformospora indica بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيك گياه بادرنجبويه (Melissa Officinalis) در شرايط تنش شوري

Effect of Piriformospora indica on some morpho-physiological characteristics of lemon balm (Melissa Officinalis) under salinity stress

بادرنجبويه (Melissa officinalis L.) گياهي است از خانواده نعناعيان كه بوي ليمو از ويژگي‌هاي بارز آنها مي‌باشد. براي بررسي اثر همزيستي قارچ اندوفيت Piriformospora indica بر برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيك گياه دارويي بادرنجبويه در شرايط تنش شوري، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي، دانشگاه ملاير انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل روش‌هاي مختلف استفاده از قارچ (ميسيليوم، اسپور و شاهد بدون قارچ) به عنوان فاكتور اول و دو سطح تنش شوري (شوري صفر و 4 دسي زيمنس بر متر) به عنوان فاكتور دوم بود. نتايج حاصل از آزمايش نشان داد كه برهمكنش قارچ و شوري براي كلروفيل a و محتواي نسبي آب برگ در سطح 5 درصد معني دار شد در حالي كه براي صفت پرولين تنها اثر ساده استفاده از قارچ معني دار شد. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد بيشترين مقدار كلروفيل a با استفاده از ميليسيوم قارچ و در شرايط بدون اعمال تنش شوري و بيشترين محتواي نسبي آب برگ با استفاده از اسپور و بدون شوري حاصل شد. همچنين در مورد ميزان پرولين برگ نيز ميسيليوم اثر بيشتري نسبت به ساير تيمارها داشته است. بنابراين نتايج كارايي استفاده قارچ بصورت ميسيليوم بهتر از اسپور قارچ پيريفورموسپورا اينديكا تحت آزمايش بوده است.

Lemon balm (MelissaOfficinalis), belongs to Lamiaceae is one of the most important medicinal plants. In order to study the symbiotic effects of Piriformospora indica (an endophytic fungus) on some physiological traits of lemon balm under salt stress, a factorial experiment was conducted based on completely randomized design (CRD) with three replications in the research greenhouse of Faculty of Agriculture, University of Malayer. Treatments include various types of using P.indica (mycelium, spores and control) as the first factor and different levels of salinity (0 and 4 dS/m) as the second factor. Based on the results, the effect of interaction between P.indica and salinity on Chl.a and leaf relative water content were significant (p 5%). The effect of P.indica on proline content was significant. The results of mean comparison showed that the highest amount of Chl.a observed by using mycelium without any stress; and the highest amount of leaf relative water content obtained by using spores without any salt stress. Mycelium had higher effect on proline content than other treatments. Based on these results, the efficiency of using mycelium was better than spores of P.indica.