تاثير پروژههاي آبخيزداري بر كيفيت زندگي در نواحي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان بابل)

با توجه به شرايط اقليمي خشك و نيمه خشك ايران و بروز مشكلات عديدهاي از قبيل سيلاب، خشكسالي، فرسايش، پر شدن مخازن سدها، كاهش حاصلخيزي خاك و بسياري موارد ديگر در مناطق مختلف كشور، طرحهاي حفاظت خاك و آبخيزداري اجرا ميشود. اين طرحها از سازندهترين راهكارها براي مقابله با مشكلاتي از اين قبيل ميباشد. بر همين اساس ، اجراي اين طرحها ميتواند تاثيرات مختلفي بر زندگي حوزهنشينان داشته باشد و تحقيقات مختلف نيز تاثير آن را بر جنبههاي مختلف زندگي روستائيان نشان دادهاند. يكي از جنبههايي كه لازم است تاثير پروژههاي آبخيزداري بر روي آن مشخص گردد كيفيت زندگي ميباشد. در مقاله حاضر كه از نوع توصيفي بوده و از طريق جستجوي اينترنتي و كتابخانهاي و همچنين مصاحبه با تعدادي از كارشناسان آبخيزداري اقدام به جمعآوري اطلاعات گرديده سعي شده پس از تعريف آبخيزداري و كيفيت زندگي، تاثير پروژههاي آبخيزداري بر كيفيت زندگي در نواحي روستايي (شهرستان بابل) مشخص گردد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه طرحهاي آبخيزداري بر روي 4 مولفه كيفيت زندگي شامل جنبههاي اجتماعي (افزايش مشاركت، افزايش اعتماد ، اوقات فراغت و تعلق به مكان ) اقتصادي (درآمد، اشتغال، مالكيت و ارزش افزوده اراضي) كالبدي- فيزيكي (احداث سدها، كانال، و ديوارهاي حائل) و محيطي (كنترل آبهاي سطحي، جلوگيري از آلودگي منابع آب و كاهش مخاطرات طبيعي) تاثيرگذار ميباشد.