بررسي عوامل شكل‌گيري خشونت عليه زنان در شهر ايلام

به‌طورمعمول قشر زنان نسبت به مردان كمتر مرتكب جرم مي‌شوند و كمتر نيز بزه ديده واقع مي‌شوند، بااين‌وجود آمار آسيب‌ديدگي زنان در بعضي از انواع جرائم و آسيب‌هاي اجتماعي (جرائم جنسيتي، خشونت‌هاي خانگي، همسر آزاري، خودكشي و ...) در برخي از نقاط ايران همچنان بالا است. در اين رابطه مي‌توان به موضوع فرسايشي شدن خودكشي زنان، خشونت خانوادگي و انزواي اجتماعي زنان در استان ايلام اشاره كرد. به دليل محروميت و نابرابري‌هاي تاريخي در عرصه‌هاي سياسي، اجتماعي، اقتصادي و ... در اكثر جوامع معمولاً از اين قشر به‌عنوان بزه ديدگان بالقوه و آماج‌هاي مناسب براي بزهكاري ياد مي‌شود. خشونت عليه زنان و مصاديق متعدد آن‌يكي از انواع بزه ديدگي‌ها و معضلات اجتماعي است كه نه‌تنها ازلحاظ حقوقي تاكنون موردتوجه جدي قرار نگرفته است بلكه مي‌توان گفت اين مسئله به يك موضوع پذيرفته‌شده (خشونت نمادين) تبديل‌شده است. حال با توجه به اينكه اهميت مطالعات علمي و توجه به بزه ديدگي زنان به دليل ويژگي‌هاي خاص جنسيتي و لزوم افزايش حمايت‌هاي قانوني از آن‌ها در سال‌هاي اخير رو به فزوني است، در اين پژوهش كه از روش تحقيق پيمايشي استفاده‌شده است محقق بر آن بوده پس از تبيين ابعاد خشونت عليه زنان و عوامل مؤثر بر آن، چندين راهكار و راهبرد عملي براي بهبود وضعيت كنوني ارائه دهد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده‌شده است و روش انتخاب افراد براي ارائه پرسشنامه نيز روش نمونه‌گيري خوشه‌اي بوده است، بدين ترتيب كه توزيع پرسشنامه‌ها به‌صورت خود اجرا بين خوشه‌هاي مختلف سني، شغلي و قومي زنان و دختران در بين سطح جغرافيايي شهر ايلام صورت گرفت. طبق محاسبه توسط فرمول تعيين نمونه كوكران، نمونه موردبررسي 383 نفر انتخاب‌شده است. درنتيجه اين تحقيق مي‌توان گفت: خشونت گفتاري (رواني) و خشونت اقتصادي رايج‌ترين نوع خشونت عليه زنان هستند و متغيرهاي مردسالاري، نابساماني و وابستگي اقتصادي بيشترين ميزان همبستگي را با خشونت عليه زنان دارند.