اصول تعليم و تربيت در نظريه انتقادي فردوسي

شاهنامه فردوسي بزرگترين حماسه ملي ايران و بلكه جهان است كه در قرن چهارم هجري (دهم ميلادي) يعني چهار قرن پس از ورود اسلام در ايران به وسيله حكيم ابوالقاسم فردوسي به نظم سروده شده است اين مقاله «اصول تعليم و تربيت از نگاه فردوسي» را به كاوش نشسته است و قصد دارد، اين اصول را در شاهنامه كه حاوي بسياري از عقايد و آداب و رسوم و روحيات مردم ايران در پيش از اسلام است را معرفي نمايد. نتايج حاكي از آن است كه فردوسي شاهنامه را به قصد تدوين تعليم و تربيت علمي بنا ننهاده بلكه به اقتضاي موضوع به طرح مباني تربيتي خود بطور غيرمستقيم پرداخته كه در تعليم و تربيت اسلامي مورد توجه بوده است و از نظريه انتقادي بهره برده و توانسته راهبردهاي تربيتي را در قالب جذاب شعر به ديگران منتقل نمايد تا راهنماي ايجاد انديشه‌هاي جديد در تربيت نسل كارآمد و مقتدر و در نهايت ساختن جامعه‌اي متعالي باشد.