آيين سوگواري زنان شاهنامه و مقايسة آن با سوگواري زنان در كرمانشاه

پژوهش حاضر با موضوع «آيين سوگواري زنان شاهنامه و مقايسة آن با سوگواري زنان كرمانشاه» به بررسي آيين سوگواري توسط زنان در شاهنامه و آيين سوگواري زنان در استان كرمانشاه مي¬پردازد. اين پژوهش به روش كتابخانه¬اي صورت گرفته است. سوگواري و مرثيه¬سرايي يكي از موضوع¬هاي مهم در ادب فارسي است. كمتر شاعري را مي¬توان يافت كه بدان توجه نكرده باشد. بي¬گمان در كنار تغزل¬هاي عاشقانه، عارفانه و پر عاطفه، بي‌آلايش‌ترين نوع شعر فارسي، مراثي و منظومه-هايي با موضوع سوگواري است كه همچون گوهرهايي گران¬بها و ارزشمند در گنجينة ادب فارسي نهفته¬اند. در اين پژوهش تاريخچة سوگواري و آيين¬هاي سوگواري ابتدا در كرمانشاه، مخصوصاً آييني كه توسط زنان اجراشده است، موردبررسي قرارگرفته است و سپس به بررسي سوگواري در شاهنامه و اعمال مشترك سوگواري زنان كرمانشاه و با زنان شاهنامه پرداخته‌شده است. نتايج پژوهش و مطالعه در آيين¬هاي سوگواري، نشان مي¬دهد كه ميان روايات داستاني شاهنامه دربارة آيين¬هاي سوگ، با آيين سوگواري زنان كرمانشاه شباهت¬ها و عناصر مشتركي مانند گريستن، خاك‌برسر ريختن، مويه كردن، خراشيدن صورت و چهره وجود دارد. درواقع ريشة اين سوگواري¬هاي مردمان كُرد برگرفته از آيين سوگواري در ايران باستان و مخصوصاً شاهنامه است.