بررسي قابليت تجزيه زيستي و اثرات پسماندهاي مواد بكار رفته در صنعت بسته بندي

امروزه قسمت اعظمي از مواد مورد استفاده در صنايع بسته بندي، پليمرهاي نفتي مي باشند كه اغلب زيست تجزيه پذير نبوده و همچنين به علت ساختار پيچيده و بار آلودگي بالا، غيرقابل بازيافت مي باشند. در سال هاي اخير توجه وي‍ژه اي به توسعه بسته بندي هاي زيست تجزيه پذير با بكارگيري مواد طبيعي تجديد شدني (مانند مواد زراعي) در اغلب كشورهاي پيشرفته شده است. با توجه به انواع مواد مختلفي كه در اين عرصه هر روز به بازار توليد آمده و مورد استفاده قرار ميگيرد و حجم عظيم پسماندهاي اين مواد و هزينه هاي تحميل شده و خطرات متعاقب آنها براي جامعه، اين مقاله سعي دارد با بررسي تطبيقي اين مواد، قابليت تجزيه زيستي، آثار بجاي مانده از آنها و بارهاي تحميل شده بر جامعه و محيط زيست بهترين روش و امكان موجود را پيشنهاد نمايد. در اين راستا 6 ماده با بالاترين بسامد كاربرد، شامل پلي استايرن، پلي اتيلن، پلي پروپيلن، پلي وينيل كلرايد، پلي اتيلن ترفتالات، پلي اورتان، و باگاس، در 6 مقياس، يا به عبارت ديگر مواد موثر بر تجزيه، سرعت تجزيه زيستي، باقي مانده ها پس از تجزيه، اثرات باقي مانده ها، هزينه توليد ماده اوليه، و قابليت بازيافت، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است باگاس با پايه صد در صد گياهي و بدون هيچ تركيب شيميائي، هم از لحاظ توليد اوليه و هم بازگشت به چرخه بازيافت پسماند و خطرات طبيعي، برتري چشمگيري در تمام 6 معيار تعيين شده بر ساير مواد مصرفي دارد و معرفي و جايگزيني آن قويا توصيه مي گردد.