تحليل ارتباط بين اطلاعات دموگرافيك عابرين پياده و راكبين موتورسيكلت متوفي با تصادفات (مطالعه موردي شهر مشهد)

امروزه ايمني در حمل و نقل، از اهميت ويژه اي در مديريت شهري برخوردار است. تعداد خودروها و كاربران استفاده كننده از آن در سطح خيابان هاي درون شهري روزبروز در حال افزايش بوده و به تبع آن، احتمال وقوع تصادفات درون شهري نيز در حال افزايش است. هدف از انجام مطالعه حاضر شناسايي و تحليل ارتباط خصوصيات عابرين و موتورسيكلت سواران متوفي بعنوان كاربران آسيب پذير با تصادفات فوتي در شهر مشهد مي باشد. روند انجام اين مطالعه عبارتست از بررسي شبكه ارتباطي شهر مشهد با استفاده از اطلاعات برگرفته از بانك‌هاي اطلاعاتي موجود و نيز انجام تحليل هاي آماري و مكاني براي استفاده و تفسير بهتر از اطلاعات در جهت مشخص كردن كاربران آسيب پذير از لحاظ مشخصات اين افراد و فراواني و نوع تصادفات و نيز ساير معيار هاي وابسته مي باشد. شديدترين نوع تصادفات، تصادفات فوتي مي باشد كه در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس تحليل استنباطي انجام شده روي اطلاعات متوفيان تصادفات در شهر مشهد در سال 1394 و بررسي آمار 11 سال اخير، گروه هاي عمده در معرض خطر عبارتند از عابرين پياده و موتورسيكلت سواران. در بين عابرين پياده، كساني كه سن بالاتر و سطح تحصيلات پايين تر دارند و در بين موتورسيكلت سواران، افراد با سن بين 20 تا 35 سال با تحصيلات پايين بيشترين آمار تلفات تصادفات را بخود اختصاص داده اند كه بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرند. همچنين مشخص شد كه عابرين پياده متوفي زن حدود 80 درصد كل زنان متوفي در تصادفات را شامل مي شوند كه تقريبا 2 برابر متوفيان عابر پياده در بين مردان است. در نهايت، توجه به آموزش و فرهنگ سازي براي شناخت كاربران آسيب پذير از اولويت بالايي براي ارتقاء ايمني معابر برخوردار مي باشد.