تاثير كلريد پتاسيم بر فلوتاسيون زغال‌سنگ البرز شرقي

زغال سنگ ماده‌اي است كه به‌طور طبيعي ابران شناخته‌شده و مواد معدني كه همراه آن وجود دارد آب‌دوست مي‌باشند. خاكستر به‌عنوان يك ناخالصي براي زغال محسوب مي‌شود كه بايد از تركيبات زغال‌سنگ حذف شود. فلوتاسيون روشي است كه بر مبناي اختلاف آبراني سطح تركيبات مختلف عمل جدايش را انجام مي‌دهد و همچنين روشي بسيار موثر براي شست و شوي زغال‌سنگ و حذف خاكستر آن است. جداسازي ذرات آبران طبيعي ازجمله زغال توسط فلوتاسيون، با افزايش محلول نمك به داخل سيستم افزايش پيدا مي‌كند. با توجه به كمبود آب تميز و مقررات سخت‌گيرانه بر كيفيت آب تخليه، اكثر كارخانه‌هاي فلوتاسيون مواد، مجبور به استفاده از آب‌هاي زيرزميني، آب دريا يا آب بازيافتي با غلظت بالايي از نمك است. در اين مطالعه فلوتاسيون نمونه‌اي از زغال البرز شرقي در حضورهمزمان ‌ پتاسيم كلريد، 1500 گرم بر تن كلكتور نفت سفيد و 150 گرم بر تن كف‌ساز MIBC انجام شد كه مقادير كلكتور و كف‌ساز در طول آزمايش ثابت نگه‌داشته شد تا مكانيسم تاثير نمك‌ها در طول فرايند مشخص شود. ميزان تاثير افزايش غلظت نمك بر درصد خاكستر باطله و كنسانتره و درنتيجه ميزان نهايي بازيابي كنسانتره محاسبه شد. نتايج نشان داد كه رفتار فلوتاسيون زغال با افزايش غلظت محلول كلريد پتاسيم تا حدود قابل‌توجهي تحت تاثيرقرارگرفته به‌گونه‌اي كه مقدار خاكستر محصولات با افزايش غلظت نمك افزايش مي‌يابد كه اين را مي‌توان به دنباله‌روي كاني‌هاي خاكستر در محلول نمكي خصوصا در غلظت بالاي نمك مرتبط دانست.